Yavru Saksağan

20 Mayıs 2012 Pazar günüydü. Sabah saat 10 gibi ekmek almak için dışarı çıkmıştım. Eve döndüğümde apartman girişinin hemen karşısındaki ağaçların altında kaldırım üzerinde duran bir kuş gördüm. İlgimi çekti biraz yanaştım ilk bakışta kargaya benzettim. Bir iki adım daha yaklaştığımda sekerek biraz uzaklaştı. Kuş korkup, rahatsız olmasın diye yavaşça geriye çekilip eve girdim.

Evde dışarıda gördüğüm kuşu anlatınca tüm ev halkı merak içerisinde pencereye koştu. Pencereden bakarken bu kuşun henüz uçamayan bir yavru olduğu ve muhtemelen uçmaya çalışırken yuvasından düştüğü şeklinde yorum yaptık. Sonuç olarak bu yavruyu eve almaya karar verdik. Koşarak aşağıya indim çünkü; etrafta pek çok kedi vardı. Yanına yavaşça yaklaştım fakat; beni fark etti ve sekerek kaçtı. Kuş önde ben arkada yaklaşık 10 - 15 dakikalık bir kovalamaca sonunda yakalayabildim yaramazı.

Yavru Saksağanımız

Bu arada ağacın üzerinde duran iki büyük kuş da inanılmaz gürültülü sesler çıkarıyordu. Ben yavru kuşu elime alınca gürültüleri daha da arttı. Bu arada küçük yaramaz da gagası ile elimi ısırmaya çalışıyordu. Kuşların bağrışları arasında eve girdim ve ağaçlara bakan balkona çıkardım yavru kuşu. Bu arada ağaçtaki iki büyük kuş da iyice huzursuz olmuş ve oldukça gürültülü şekilde bağrışıyorlardı. Epeyce çabaladıktan sonra yavruyu onlara gösterebildim ve biraz sakinleştiler.

Doğrusu bu yavru kuşun türü hakkında tam bir fikrim yoktu. Küçük bir araştırmadan sonra yavru kuşun türünün Saksağan olduğunu öğrendim. Balkonda ona küçük bir yer yaptım ve küçük bir tasa da su koydum. Yavru kuş bizim ve ailesinin ortaklaşa çabası ile yaşamına devam ediyordu. Biz su verip, yuva yaptık. Annesi ve babası da beslenmesini sağladı. Tam bir ay süresince bu böyle sürüp gitti. Tabi arada sırada bizim küçük yaramaz haylazlıklar da yapmadı değil. Tam beş kez uçma denemesi sonucu aşağıya düştü ve kedilerden zor kurtardık. Hele bir seferinde şahit olduğumuz olay inanın akıllara durgunluk verecek cinstendi.

Yavru saksağan en uzun mesafeye uçtuğu gün yere konduğunda hemen bir kedi peşinden koştu. Yavru çok yorulduğu için tekrar uçamadı ve kedi de hızla kuşa saldırdı. Tam yavruyu ağzına alıp kaçmak üzereydi ki; yavru saksağanın annesi ve babası (özellikle de annesi) kediye öyle bir saldırdılar ki; kedi ne yapacağını bilemedi, kuşu bırakıp kaçmaya başladı. Yine ben kuşun peşinden koştum. Daha önceki seferlerde olduğu gibi yavru önde ben arkada kovalamaca başladı. Tabi yavru  saksağan yaşadığı korkunun şoku ile çalılıkların arasından çıkmıyordu. Sonunda yakalayabildim, üzeri kan içindeydi. Eve çıkardım, önce kuşun üzerindeki kanları yıkadım, yarasını kontrol ettim; neyse ki çok ciddi değildi. Bu olaydan sonra bir kez daha uçma denemesi sırasında yere kondu neyse ki; her hangi bir sorun yaşamadan yakaladım ve yukarı çıkardım.

Sonunda yavru saksağanımız biraz daha büyüdü ve güçlendi. Onu bulmamın üzerinden tam dört hafta geçmişti. Bir Pazar günü ellerimde korkarak geldiği evimizden yine bir Pazar günü yardım almadan ve düşmeden uçup gitti. Aslında yavru saksağanı hepimiz çok sevmiştik, gidişine üzüldük. Ama olsun, sonuçta sağlıklı ve özgür. Ait olduğu yerde, doğada ve ailesi de yanında. Tam da olması gerektiği gibi.

İşin en hoş kısmı ise yavru saksağanımızın ara sıra ağaçtan bize şakıması. Sanırım artık bizi unutmayan ve bize dost olan bir saksağanımız var.

M. Turgay YÖŞ